BRRD – Bank Recovery and Resolution Directive jest odpowiedzią na kryzys finansowy z 2008 r., w wyniku którego rządy wielu państw europejskich były zmuszone ratować banki przed bankructwem z pieniędzy podatników, a także kosztem gigantycznego zadłużenia.
Dyrektywa jako akt prawny nie wchodzi bezpośrednio do prawodawstwa krajów unijnych. Zamiast tego wyznacza ramy i minima, do których trzeba dostosować prawodawstwo krajowe.
BRRD to zbiór procedur odnoszących się do systemu bankowego.
Art. 32 str. 62 podaje procedury ratowania upadającego banku.
Z art. 34 wynika że jeśli do pokrycia strat nie wystarczy pieniędzy min.
akcjonariuszy, w celu pokrycia roszczeń wierzycieli bank będzie mógł uszczknąć z depozytów Klientów, ale tylko powyżej kwoty objętej gwarancjami (obecnie 100.000 EUR) i dopiero po „ostrzeżeniu” akcjonariuszy. Dyrektywa wyraźnie zaznacza, że z depozytów nie można ująć więcej niż przepadłoby w wyniku normalnego postępowania upadłościowego.
Reasumując:
wcześniej banki były ratowane z pieniędzy podatników, obecnie będą mogły być ratowane także kosztem depozytów Klientów po spełnieniu odpowiednich warunków.